در ضمن آدم تنهایی چنینی جاهایی رفتن هم نیستم !

زل زدم به وسایلی که برای پیک نیک امروز آماده کرده بودم.. همه رو چیدم توی راهرو.. اما.. اونقدری دلم شکست که یه بند گریه کردم.. خودم تنها همه رو آماده‌ کرده بودم بدون کمک همسری که می تونست کمک کنه.. تا هفته ی پیش جمعه ها کلاس داشت و حتی هفته ی قبل یک جلسه ی کاری.. و ما توی این مدت تفریحات مون رو یا کنسل کردیم یا محدود که به کلاسش برسه اما حالا که امروزش خالیه و میتونستیم یه تفریح حسابی داشته باشیم و حتی برنامه شو‌ هم چیده بودیم، همراهی نکرد و من دلم شکست.. خیلی خیلی زیاد.. من واقعا به تفریح نیاز داشتم.. هفته ی سختی رو گذرونده بودم و میخواستم امروز بهم خوش بگذره.. حالا با صورتی پر از اشک نشستم گوشه ی مبل و واقعا نمیدونم بقیه ی روزمون چطور میگذره.. در ضمن آدم تنهایی چنینی جاهایی رفتن هم نیستم !...